środa, 21 listopada 2012

Posted by Unknown |
Dzisiaj pewna osoba powiedziała mi, że za bardzo się uzewnętrzniam na moim blogu i żebym pomyślał o usunięciu go, lub zmianie sposobu prowadzenia. Co o tym myślisz? Czy mój blog jest komukolwiek potrzebny? Czy takie uzewnętrznianie się ma sens? A może komuś z Was on pomaga? Obnażam się przed Tobą, ale nie czuję się z tego powodu  źle, jednak nie wiem czy dobrze robię...
Jak myślisz? Pisać dalej? Co uważasz o moim blogu? Wszystko zależy od Ciebie...
Dzisiaj nie napiszę wiele... W moim życiu szykuje się wiele zmian, które mnie przerażają a powinny cieszyć - taki jest urok bycia Aspim...
Postanowiłem umieścić ankietę. Weź w niej udział. Bardzo mi pomoże podjąć decyzję...
Pozdrawiam Cię ciepło i życzę udanego dnia! :)

K.

6 komentarzy:

  1. Kto Ci tak powiedział? Rób jak czujesz, ale moim zdaniem, to wcale się jakoś strasznie nie obnażasz na tym blogu. Poza tym, nie uważam, abyś miał się czegoś tutaj napisanego wstydzić.

    Nikomu nie szkodzisz swoim blogiem, a z pewnością pomagasz innym Aspies i ich rodzinom.

    Mnie będzie smutno, jeśli nagle znikniesz.

    Pozdrowienia:))

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dziękuję :) Dla ludzi podobnych do Ciebie pewnie nadal będę pisał :) serdeczności :)

      Usuń
  2. witaj Krystianie - prowadz Swój wspaniały blog , odkrywasz tajemnice swojego umysłu , wiele osób nie ma pojecia o drugiej stronie umysłu , który jest odmiennosca tego niby "normalnnego " Nie jestesmy niby my """normalni""" świadomi tego co przeżywaja takie osoby jak Ty . Dzieki Twojemu blogowi mozemy sie o tym dowiedzieć. Szpitale psychiatryczne kojarzą sie ludziom z pasami , lekami obezwładniajacymi , silną apatia i wiele negatywnymi odczuciami . Z pewnoscia jest to prawda . Trzymaj sie i pozdrawiam . Adam

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Adamie, pokazałeś mi właśnie, że spełnia się mój cel prowadzenia bloga i wydania książki. Dziękuję :)

      Usuń
  3. Bardzo fajny blog, fajnie się go czyta nie miłam pojęcia że ludzie mają ze sobą takie problemy j czasami też mam doła, ale mam wspaniałą córeczkę i ona mnie stawia na nogi pozdrawiam becia

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Najważniejsze i najpiękniejsze jest posiadanie kogoś, kto potrafi nas postawić na nogi. Pozdrawiam Ciebie i Twoją córeczkę :)

      Usuń